kaihaukai1
1.
[Rongo] ing .
He tahua kai nui ka horaina e te tangata whenua kia ngata ai ana manuhiri, he tohu manaaki, he tohu mana; he tahua kai nui hei whakanui i tētahi kaupapa; he kai hei whakatutuki i ngā mahi tapu o tētahi kaupapa pērā i te tangihanga, te pure, te huamata, te whakamānu waka, te aha atu, te aha atu.
Ngā kai, kei whea mai te pai, kua kīia nei 'ānō he kaihaukai' (W.87 TT 81, wh779)
Kai ngā koroua o Ngāpūao i Te Tāheke tēnei wāhi o te tangi, he wāhi pai mō te mahi kai; nō reira ētahi o ngā kai i hāua ki te kaihaukai i Haupapa, Rotoehu. (NM4 393, Kwm)
hākari
(1)
2.
[Rongo] ing, āhua .
He koha ka hoatu hei whakamihi i te tangata nāna tētahi koha mai ki a koe.
He pōhā tītī tā rātou kaihaukai ki te tangata whenua.
Ka mau tonu te mahi kaihaukai, ā, mate noa te matua, tipu noa ake ki ōna uri i muri i a ia: 'Kia mahara i muri i a au, kāore anō kia utua te kai a Mea' (FL 391)
{
hau 9 (2
) , (kai whakapaepae
) }